Soms lees je berichten in de krant, of tegenwoordig vaker in een nieuwsapp, waarvan je denkt ‘hoe dan’? Wie bedenkt dit? Laatst had ik weer zo’n moment.
Parkbankje
We zijn hier thuis dol op wandelen, fietsen, lekker de natuur in. En aangezien we redelijk landelijk wonen, maar toch wel in de buurt van de grote stad, raken we nog wel eens verzeild in een park. U kent het vast wel, zo’n groene oase in de stad, bij voorkeur met een lekker zonnetje, heerlijk geparkeerd op een rustig bankje. Je zou het iedereen gunnen. Nou niet dus.
Slapen
Want wat las ik tot mijn stomme verbazing? Dat er in verschillende steden nu bankjes zijn geplaatst, die opgeklapt kunnen worden. Niet om ze te beschermen tegen weer en wind. Ook niet om ze heel te houden, dat hoeft namelijk niet echt bij die moderne bankjes. Nee, de bedoeling is dat zwervers er geen gebruik van gaan maken. Want zeg nou zelf, dat ziet er toch niet uit, zo’n vieze dakloze, die op zo’n mooi nieuw bankje ligt te slapen? Stel je voor!
Gevoel
U begrijpt het wel, ik ben wat cynisch. Want ik vraag me af welke ambtenaar dit bedenkt? En welke wethouder zou dat dan weer een goed idee vinden? Dat zo iemand zegt ‘ja, laten we dat doen, lekker die zwervers het leven zuur maken!’ Ik begrijp daar dus niks van. Waar is dan je gevoel?
Symptomen
Het enige wat je trouwens doet is het probleem verschuiven. Want die ambtenaren denken toch niet dat door zo’n opklapbaar bankje die dakloze binnen gaat slapen? Dat ‘ie plotsklaps wel een slaapplaats gevonden heeft, lekker warm, lekker binnen? Echt niet. En dus is het niet meer dan symptoombestrijding. Niks meer, niks minder.
Andere oplossingen
Mijn oproep is dan ook, laten we nou met z’n allen zoeken naar structurele oplossing. Bijvoorbeeld door meer nachtopvang te creëren. Of door meer persoonlijke hulp voor zo iemand. Ik weet het wel, dat kost geld. Maar sommige dingen mogen van mij best geld kosten, zoals mede-menselijkheid.
Dan kunnen die bankjes ook gewoon open blijven staan. Wel zo makkelijk voor iedereen, en vooral ook zo menselijk.